Umowa kupna-sprzedaży mieszkania (w rzeczywistości – według KC – umowa sprzedaży, bo taką nomenklaturą posługują się przepisy prawa) jest umową cywilną,na mocy której dotychczasowy właściciel zobowiązuje się przelać na nabywcę prawo własności mieszkania. Przywołany już Kodeks Cywilny wskazuje także, że w przypadkuw praktyce ogólnie, nieruchomości) umowa powinna mieć formę aktu notarialnego (Art. 158.: „Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.”). Umowę kupna mieszkania mogą zawierać tylko osoby mające zdolność do czynności prawnych, a mogą to być tak osoby fizyczne, jak i prawne. W umowie tego typu sprzedający obliguje się do przeniesienia prawa własności i wydania mieszkania nabywcy. Kupujący zaś ma obowiązek zapłacić cenę (w wysokości i sposobie określonych w umowie) oraz odebrać od sprzedawcy mieszkanie. Sprzedający oczywiście musi mieć możliwość dysponowania prawem własności mieszkania, które zbywa. rzecz jasna z realizacją umowy kupna-sprzedaży mieszkania wiąże się sporo czynności, wśród których warto wspomnieć o kontroli stanu prawnego i technicznego mieszkania, jego hipoteki (o ile istnieje), innych zobowiązań, ewentualnych zaległości z nimi związanych. Notariusze potwierdzający umowy kupna-sprzedaży mieszkania z reguły dysponują standardowymi teksami tychże umów. Jednak czasami może zajść konieczność dodania w takiej umowie dodatkowych punktów. Nie zapominajmy, że rozsądek i przezorność (wskazana przy nabyciu nieruchomości, która jest zawsze dość wysokiej wartości) sugerują uzgodnienie zapisów umowy z prawnikiem, który wyjaśni znaczenie poszczególnych zapisów lub zauważy przypuszczalne zagrożenia czy ”haczyki” wynikające z tak a nie inaczej sformułowanej umowy kupna-sprzedaży mieszkania.